Evlilik? Seneye. Cocuk? Pardon!!!!

Bebek adimlariyla ne kadar ilerlemek istesek de etrafimizdakiler - yakın ya da uzak - aynı hassasiyetler davranmıyorlar ne yazık ki!

- biz de evlenme kararı aldık
- ay ne guzel vakti gelmişti zaten tarih belli mı
- evet bir sonraki yaz
- niye o kadar bekliyorsunuz ki. Ee peki cocuğu ne zaman düşünüyorsunuz?

Wovvvvvv.....

Bir saniye bir saniye!

Biraz önce düğün tarihine "ne kadar uzak bir tarih secmissiniz" diyenler bir anda cocuk konusuna nasıl atladı orasını kaçırdım.

Bu düğün sürecinde daha önce de öğrendiğimiz üzere insanların sizin icin düşünülmüş bambaşka fikirleri / planları var.

Kimse bana cocuk sahibi olmak isteyip istemediğimi sormuyor. Cevap ne olursa olsun onlar kendi planlarına göre sohbete devam ediyor.

Bu zaten bir süredir (özellikle de düğün meselesi gündeme geldiginden beri) kafamı kurcalayan bir soru. Evet ya da hayır kadar kolay bir cevabı yok kafamda. Kendimi hiçbir zaman evleniyor gibi görmediğim gibi bir anne olarak da tasvir etmedim. Dip derinlerde cok farklı nedenleri var. Kendimi bir anne olarak görmüyorum, gördüğüm gecelerde de uykularım kaçıyor...

Kimbilir belki bundan sonraki blog sayfam bu süreci nasıl geçireceğimle ilgili olur.

Ama o gün gelinceye kadar tüm sorular icin: strictly wedding related please :)

Bunun teminatını kim verecek?

Hayatta hiçbir zaman çok param olsun istemedim. Beni mutlu edecek seylere sahip olabileceğim kadar param olsun yeter dedim.

Bir yerde okumuştum, "zengin olmak cok seye sahip olmak değil azla yetinebilmektir".

Ama zaten bütün sorun bizi neyin mutlu ettigini bulmak değil mı?

Belki karayip tatili belki en son model bir BMW... Ona sahip olmadan bizi mutlu edip edemediğini nasıl bilebiliriz?

Bu yüzden yıllarca bu kadar parayı heba etmiyor muyuz? Tatile çıkınca mutlu olacağımıza inanıp Tonlarca para ve enerji sarf ettikten sonra yine de mutsuz olmuyor muyuz!

Düğünlerin bizi ve etrafimizdakileri mutlu edebileceğine inanarak planlıyor, paralar harcıyoruz. Ama herkes size diyorki "aman hangi düğünde kim mutlu olmuş"

yeni yeni hayalini kurduğum düğün imgeleri kafamda herkesin alkolden Leyla olup çılgınlar gibi dans ettigi güldüğü karelerle dolu

Şimdi bunların hiçbiri olmayacak mı?

Bilmiyoruz. Kimse de bilemez... Ama ben artık biliyorum ki bu düğünü istiyorum. Sevdiğim adamla evlenmek ve bu ani en sevdiklerimle paylaşmak istiyorum.

Hiç kimse teminatını veremese de ben biliyorum ki bu anda ben mutluluğu yakalayacağım

Ve eveeettttt...

Oyle buyuk bir karara vardık sanılıyorsa tüm yanlışları düzeltelim. Ne mekanla daha anlaştık ne de dugunle ilgili bir karara varabildik. Allahtan önümüze bir sene gibi bir süre koymusuz bu gidişle bile hersey son dakikaya kalacak. 

Amanin zaman demisken en azından tarihe karar verdim, 28 temmuz 2012. Yazınca da bir kere daha derinden vurduğu gibi 12 aydan az kaldı. 

Ogrenilen onemli derslerimiz devam ediyor bu arada. ikimizde sunu gayet net anladık ki bu düğün konusu artık kalabalık ve arkadas ortamların detaylı anlatılmayacak. 

Nedeni gayet basit! Herkesin - evli olsun olmasın ama herkesin - dugunle ilgili bir planı ve hayali varmış. Amma çok mekan ne kadar farklı gelinlik modeli ne de fazla algoritmik konuk çağırma metodu varmış megerse... Ben asıl bunları duygumda panik oluyorum anladım. Ben ne kadar neysem o kadar da rahatım. 

Artık telaşlar, korkmalar - en azından şimdilik - geride kaldı. 

Şimdi planlı ve programlı ilerleyebilirim. En yakın zamanda da neyin ne zaman yapılması gerektiğine dair bir plan hazırlamak istiyorum. ama bu dergilerdeki gibi gerçekçi olmayan maddeler içermeyecek elbette. Ornegin düğüne 1 gün kala masaja gidin gibi... Beni tanımadan yazdılar galiba, içimdeki kontrol delisi o an sacimla ilgili son kararları verirken nasıl rahatlamamı bekliyor???

Ama her zamanki gibi sizin yorumlarınızı bekliyorum.